Հայոց վիշտը
Անհուն մի ծով,
Խավար մի ծով ահագին,
Էն սև ծովում տառապելով,
Լող է տալիս իմ հոգին:
Մերթ զայրացկոտ ծառս է լինում
Մինչև երկինք կապուտակ,
Ու մերթ հոգնած սուզվում, իջնում
Դեպի խորքերն անհատակ։
Ոչ հատակն է գտնում անվերջ
Ու ոչ հասնում երկնքին…
Հայոց վշտի մեծ ծովի մեջ
Տառապում է իմ հոգին:
Առաջադրանքներ
- Բանաստեղծությունից դուրս գրեք փոխաբերական իմաստ ունեցող տողերը և բացատրեք դրանք։
Հայոց վիշտը
Անհուն մի ծով-Հայոց վիշտը շատ է դրա համար Թումանյանը հայոցը վիշտը համեմատոմ է ծովի հետ:
Էն սև ծովում տառապելով,
Լող է տալիս իմ հոգին:-Հովհաննես Թումանյանը տառապում է հայոց վշտի ծովում իր հոգով: - Գրեք նշված բառերի հականիշներ։
ահագին-քիչ
սև-սպիտակ
հոգնած-աշխուժացած
իջնում-բարցրանում - Ինչի՞ մասին է բանաստղծությունը։
Բանաստեղծությունը հայոց վշտի մասին է: - Քո կարծիքով ինչո՞ւ է հայոց վիշտը ծովի հետ համեմատում։
Իմ կարծիքով հայոց վիշտը ծովի հետ է համեմատած, որովհետև հայոց վիշտը շատ է ծովը նույնպես մեծ է դրա համար է հայոց վիշտը համեմատած ծովի հետ: - Բանաստեղծությունը սովորեք անգիր։
- Ինչպե՞ս ես հասկանում այս տողերը․
Ոչ հատակն է գտնում անվերջ
Ու ոչ հասնում երկնքին…
Հայոց վշտի մեծ ծովի մեջ
Տառապում է իմ հոգին:
Չի մահանում հայոց վշտի ծովի մեջ, բայց չի կարողանում ազատվել վշտից, միայն տառապում է հայոց վշտի ծովի մեջ: