Մենք կրկին գնացել էինք ճամփորդության դեպի Արա լեռ՝ Ծաղկեվանք: Ես ուրախ էի, որ գնալու էինք ճափորդության: Մի քանի ամիս առաջ ես ընտանիքիս հետ բարձրացել եմ Արա լեռան գագաթը: Բայց դա այս ճամփորդությանը չէր: Հետո կպատմեմ դրա մասին:
Իսկ հիմա կպատմեմ այս ճամփորդության մասին: Եղանակը շատ լավ էր: Ավտոբուսի մեջ երգելով գնացինք: Մենք երկու երգ երգեցինք, որոնցից ես միայն «Կաքավները» լավ գիտեի: Շուշանն ամբողջ ճանապարհին ծիծաղում էր, բայց վերջում էլ չէր ծիծաղում: Վերջապես հասանք տեղ: Ավտոբուսից դուրս եկանք ու սկսեցինք քայլել: Քայլեցինք, քայլեցինք, հասանք ալոճի ծառին և քաղեցինք: Ես չքաղեցի, քանի որ կոշիկս խրվում էր ավազի մեջ: Ալոճի ծառը վերևում էր, պետք է մի քիչ բարձրանայինք քաղելու համար: Ես ծառը տեսա, որովհետև ընկեր Լուսինեն քաղում էր ու բոլորը գնում էին այդ ուղղությամբ: Ընկերներս կերան ալոճ, բայց ես՝ ոչ:
Continue reading “Արայի լեռ՝ Ծաղկեվանք”